Een uit de hand gelopen grap!

Onze wc zit in de badkamer, Sam deed gister voor de grap even het licht uit zodat ik in het donker op de wc zat. Ik moest lachen en zei tegen Sam dat ze het licht weer aan moest doen maar wat deed ze....pakte de sleutel van deur en deed hem van de buitenkant op slot. Ik zat dus opgesloten in de badkamer maar kon het licht zelf aan doen hoor ;) We zitten wel vaker te geinen met elkaar en ik moest er wel om lachen. Ik dacht, nu ik hier toch ben kan ik net zo goed even mijn tanden poetsen. Dus ik heel relaxed mijn tanden poetsen, hoorde ondertussen Carmen en Sam op de gang keihard lachen. Ik was klaar met tandenpoetsen en vroeg of ze de deur open wilden maken. Maar ze zeiden de hele tijd, shit het lukt niet, het lukt echt niet! Ik dacht: ja,ja ze houden me gewoon voor de gek. Ik hou wel van een lolletje dus moest er om lachen. Op een gevenmoment zaten ze wel heel erg lang aan de deur te rammelen. Ik dacht bij mezelf, dat heb ik ook wel een paar keer gehad (dat het slot niet goed deed) dus ik wachtte geduldig. Ik geloofde die meiden eigenlijk nog steeds niet dus ik schreeuwde om Henderijn. Henderijn kwam en zei ineens heel serieus: " Vio, we krijgen de deur echt niet open". Dat geloofde ik want Henderijn is meestal serieus. Maar ondanks dat het serieus was moest ik er wel om lachen en Carmen en Samantha natuurlijk nog harder. Ze bleven maar aan de deur duwen en trekken en beuken. In de deur zat onderaan een roostertje en ik ging door dat roostertje praten..."Haal er gewoon even een begeleider bij" Zei ik. Nee we proberen het eerst nog even zelf! Ok dus ik ging even op het randje van het bad zitten. Ze gaven het op en riepen een begeleider van de gehandicapten-groep. Volgens mij moest zij ook erg lachen en ook zij kreeg de deur niet open. Inmiddels hoorde ik ook de stem van Laura en Jennifer en eem tienermoeder, in totaal dus 7 mensen. Ik ging ondertussen uit het raam kijken of ik ook op de dak kon springen. (Ik heb dit eerder moeten doen toen ik in Heerenveen op kamers woonde...lang verhaal). De begeleider haalden er een andere begeleider bij. er werd een hamer bijgehaald een schroevendraaier en een mes. Eerst schroefden ze het rooster eruit....we moesten er lachen toen we elkaar door het roostertje konden zien. Ik moest het sleutelgat losschroeven (ik weet nog steeds niet waarom want het had er niks mee te maken) je moet toch alles proberen. Er kwam nog een andere begeleider bij die op allerlei manieren probeerde de deur open te krijgen. Ik zei tussendoor : "En nou vind ik het niet grappig meer!" ;) We maakten de hele tijd dat soort grappen en 1 begeleider keek steeds lelijker.
We hebben ook de humor om net te doen of bepaalde dingen in Nederland heel normaal zijn. Zo moesten we bijvoorbeeld in het weekend een keer zwemmen met de kids en bedachten allerlei manieren om er onderuit te komen. (Niet dat we dat van plan waren). Maar we deden net alsof we dan tegen de begeleider zouden zeggen (Met een TE Hollands accent in het Engels)...Swimming? With childeren? Oooow we tought it was just a joke cause when you say in Holland to somebody else that you are going to swim with childeren, we laugh about that cause we never swim with childeren in the weekend. In the weekend we sleep til 01:00 or 02:00 o' clock. But here in Poland is it not a joke? ok ;)
Maar goed ik zat dus in de badkamer opgelsoten en moest heel hard lachen toen Carmen door haar knieen gingen en ik haar hoofd zag door het rooster en zei: " In Holland we always lock somebody in the bathroom...and then we laugh about that".
We hadden dus enorme lol omdat ik opgesloten zat. Maar dat hele grapje duurde inmiddels wel een uur en de sleutel brak op een gevenmoment ook nog eens af! Toen moesten we nog harder lachen. Ik kreeg mijn knuffeltje door het rooster (die ik Willempie heb genoemd), merci's van Carmen en Samantha vroeg of ik nog chips wilde. Ik kreeg het koud en wilde mijn trui.
De 8 a 9 vrouwen? Kwamen er niet uit en belde de brandweer, ja echt waar! Een begeleider gebaarde dat de meiden zich mooi moesten maken omdat er een brandweerman zou komen. Ik hoorde Laura voor de grap zeggen: " Ja ze zijn er, ze zijn met 8!". Ik dacht...ooh god heb ik weer he. Maar het was 1 sterke brandweerman. Naar wat gerommel met een koevoet? Was ik weer vrij!!! Samantha en Carmen vlogen om me nek en zelf gaf ik voor de grap de brandweerman even een knuffel (alle ladies natuurlijk lachen :D). En de brandweerman in kwestie vond me maar een vreemd meisje volgens mij.
Het kindertehuis is hier voor verzekerd dus ik hoef me geen zorgen te maken.

Volgende keer weer een verhaaltje over de kids...Samantha en Carmen hebben foto's gemaakt van het badkamer-avontuur.