Chau Rio! Chau Brasil!
Door: Violette
Blijf op de hoogte en volg Violette
26 Januari 2013 | Brazilië, Rio de Janeiro
Het kan nog net, een bericht typen vanuit Brasil. Yvet en ik hebben nog genoten van de laatste dagen in Rio. Al hebben we veel regen gehad, hebben we de mooie dagen goed benut door naar het strand te gaan, Christus Beeld, Jardim Botanico (voor een 2e keer ook leuk!), watervallen bij ..., favela-tour (Yvet ging alleen met een groepje toeristen), Ipanema Beach, centrum Rio, voorproefje van carnval te bezoeken.
Het is een vreemd gevoel dat de reis van 3 maanden er ineens op zit. Dat realiseerde ik me pas nadat ik vandaag nog even had geluncht met John en afscheid moest nemen. Bij terugkomst in hostel gingen de gesprekjes dan ook alleen maar over mijn vertrek - Yvet was op dat moment in de shoppingmall-. En omdat ik de eerste gast ben die zolang in het hostel verblijft, bouw je een band op met de mensen van de receptie etc. Ik kan het dan ook niet laten om net te doen alsof ik in huilen uit barst als het over ons vertrek gaat. De schoonmaakster vinden het in ieder geval heel grappig als ik dat doe.
Familie, vrienden, kennissen oud-collega´s, buren zijn waarschijnlijk nieuwsgierig naar mijn ervaringen met Brazilie. Wat is het mooiste wat je hebt gezien/ gedaan? Wat is het meest indrukwekkende? Zou je het nog een keer doen? Dat zijn allerlei vragen waar ik soms geen antwoord op heb. Ik heb namelijk gemerkt dat je in 3 maanden tijd zoveel kunt zien, doen, ervaren, ontmoeten dat ik dat niet in 2/3 zinnen kan verwoorden. Ik niet in ieder geval.
MAAR ik zal toch een poging wagen.
- Het leukste vond ik de taalcursus en het kletsen met de Brazilianen en grapjes maken. Ook leuk was om te merken dat mijn Engels niet zo slecht is als ik dacht.
- Meest indrukwekkende vond ik de favela, de arme wijk waar ik vrijwilligerswerk heb gedaan. En de mensen die op straat slapen, ik kan daar maar niet aan wennen. Ik heb het gevoel dat ik iets meer moet doen dan dat ik nu doe/deed maar weet niet goed wat. En waarschijnlijk zal ik daar nooit uitkomen omdat wij mensen het blijkbaar niet goed snappen hoe we het beste voedsel en geld kunnen verdelen. Dat neemt niet weg dat ik vind dat we daar best wat vaker over na mogen denken of bewuster mee om mogen gaan door bijvoorbeeld niet te veel eten weg te gooien enz.
- Het mooiste vond ik de stranden in en net buiten Maceio. Het uitzicht bij het Christus beeld.
- Meest opmerkelijke was dat ik me veilig voelde in Rio, geen gevaarlijke situaties heb meegemaakt en copacobana op tv er interessanter uit ziet dan in werkelijkheid. En ik blijk ontzettend veel geduld te hebben. Met Maria mijn gastmoeder maar ook het wachten in de supermarkt en eigenlijk het wachten overal. Ik heb geleerd van de Brazilianen dat als je moet wachten die tijd nuttig kunt besteden door gezellig met elkaar te kletsen in de rij, ook met mensen die je niet kent.
- Meest interessante, de cultuurverschillen.
- Meest verdrietige om te zien en te horen is de armoede. En daarbij weet ik niet of de mensen het waarderen dat ik medelijden met hen had want soms weten ze niet beter en lijken ze zelfs gelukkig te zijn.
Wederom iets ingewikkelds waar ik niet uit kom. Daarnaast heb ik nu geen werk en geen inkomsten en is het op dit lastiger een baan te vinden in Nederland. Bovendien is het koud en grijs in Nederland en leven de mensen gehaast. Misschien vinden ze mij wel zielig en willen ze voor geen goud met mij ruilen, ha! Je weet het niet...je weet het niet.
En verdietig vond ik afscheid nemen van de mensen die je hebt ontmoet omdat je niet weet of je elkaar ooit nog wel eens ziet maar toch samen veel hebt meegemaakt.
Tot slot heb ik het idee dat ik in het noorden van Brazilie meer Brazilie heb mogen ervaren dan in Rio. In Maceio zie je ook appartementen/dure auto´s maar ook mensen met paard en wagen/ in sommige dorpjes zandwegen of een jongetje van circa 8 jaar die een ezel naar de overkant van de straat probeert te begeleiden.
Ik kan nog meer vertellen maar laten we dat in Nederland doen. Ik neem nog even snel een douche voordat ik het vliegtuig in stap.
Dubbelgevoel.
Dikke zoen Vio
Het is een vreemd gevoel dat de reis van 3 maanden er ineens op zit. Dat realiseerde ik me pas nadat ik vandaag nog even had geluncht met John en afscheid moest nemen. Bij terugkomst in hostel gingen de gesprekjes dan ook alleen maar over mijn vertrek - Yvet was op dat moment in de shoppingmall-. En omdat ik de eerste gast ben die zolang in het hostel verblijft, bouw je een band op met de mensen van de receptie etc. Ik kan het dan ook niet laten om net te doen alsof ik in huilen uit barst als het over ons vertrek gaat. De schoonmaakster vinden het in ieder geval heel grappig als ik dat doe.
Familie, vrienden, kennissen oud-collega´s, buren zijn waarschijnlijk nieuwsgierig naar mijn ervaringen met Brazilie. Wat is het mooiste wat je hebt gezien/ gedaan? Wat is het meest indrukwekkende? Zou je het nog een keer doen? Dat zijn allerlei vragen waar ik soms geen antwoord op heb. Ik heb namelijk gemerkt dat je in 3 maanden tijd zoveel kunt zien, doen, ervaren, ontmoeten dat ik dat niet in 2/3 zinnen kan verwoorden. Ik niet in ieder geval.
MAAR ik zal toch een poging wagen.
- Het leukste vond ik de taalcursus en het kletsen met de Brazilianen en grapjes maken. Ook leuk was om te merken dat mijn Engels niet zo slecht is als ik dacht.
- Meest indrukwekkende vond ik de favela, de arme wijk waar ik vrijwilligerswerk heb gedaan. En de mensen die op straat slapen, ik kan daar maar niet aan wennen. Ik heb het gevoel dat ik iets meer moet doen dan dat ik nu doe/deed maar weet niet goed wat. En waarschijnlijk zal ik daar nooit uitkomen omdat wij mensen het blijkbaar niet goed snappen hoe we het beste voedsel en geld kunnen verdelen. Dat neemt niet weg dat ik vind dat we daar best wat vaker over na mogen denken of bewuster mee om mogen gaan door bijvoorbeeld niet te veel eten weg te gooien enz.
- Het mooiste vond ik de stranden in en net buiten Maceio. Het uitzicht bij het Christus beeld.
- Meest opmerkelijke was dat ik me veilig voelde in Rio, geen gevaarlijke situaties heb meegemaakt en copacobana op tv er interessanter uit ziet dan in werkelijkheid. En ik blijk ontzettend veel geduld te hebben. Met Maria mijn gastmoeder maar ook het wachten in de supermarkt en eigenlijk het wachten overal. Ik heb geleerd van de Brazilianen dat als je moet wachten die tijd nuttig kunt besteden door gezellig met elkaar te kletsen in de rij, ook met mensen die je niet kent.
- Meest interessante, de cultuurverschillen.
- Meest verdrietige om te zien en te horen is de armoede. En daarbij weet ik niet of de mensen het waarderen dat ik medelijden met hen had want soms weten ze niet beter en lijken ze zelfs gelukkig te zijn.
Wederom iets ingewikkelds waar ik niet uit kom. Daarnaast heb ik nu geen werk en geen inkomsten en is het op dit lastiger een baan te vinden in Nederland. Bovendien is het koud en grijs in Nederland en leven de mensen gehaast. Misschien vinden ze mij wel zielig en willen ze voor geen goud met mij ruilen, ha! Je weet het niet...je weet het niet.
En verdietig vond ik afscheid nemen van de mensen die je hebt ontmoet omdat je niet weet of je elkaar ooit nog wel eens ziet maar toch samen veel hebt meegemaakt.
Tot slot heb ik het idee dat ik in het noorden van Brazilie meer Brazilie heb mogen ervaren dan in Rio. In Maceio zie je ook appartementen/dure auto´s maar ook mensen met paard en wagen/ in sommige dorpjes zandwegen of een jongetje van circa 8 jaar die een ezel naar de overkant van de straat probeert te begeleiden.
Ik kan nog meer vertellen maar laten we dat in Nederland doen. Ik neem nog even snel een douche voordat ik het vliegtuig in stap.
Dubbelgevoel.
Dikke zoen Vio
-
26 Januari 2013 - 19:56
Sytske:
Hee meissie,
Bijzonder om te lezen hoe je alle indrukken omschrijft! En natuurlijk herkenbaar. Het is lastig om wat aan de armoede te doen, maar goed voor jezelf dat je er toch mee geconfronteerd wilt worden en wat aan je eigen houding wilt veranderen. En daarmee ben je dan weer een voorbeeld voor anderen.
Zo'n reis heeft heel wat impact en toch draai je na een tijdje gewoon weer in de nederlandse cultuur mee alsof je nooit bent weggeweest. Het is en blijft dubbel.
Hele goede reis en tot snel meissie. -
26 Januari 2013 - 22:10
John:
Hey Sobrinha!
Ik vond het zeer leuk al je reisverhalen te lezen, en jammer dat dit de laatste is!
3 maanden Brazilie met veel ervaringen waar je later waarschijnlijk iets meer de echte waarde van deze trip zal inzien.
Het was leuk je hier te zien, naar je verhalen te luisteren, en ben trots op je dat dit gedaan hebt!
Ik hoop stiekem dat je nog een paar van deze tripjes gaat maken, en meer van die leuke indrukwekkende verhalen zal schrijven, het omschrijven van gevoel, emotie, indrukken en je ervaringen doe je zeer leuk!
Het was leuk om je vriend Maarten ook hier te ontmoeten, leuke gozer, en goedgekeurd door deze kant van de familie in Rio....haha....(en als je dit leest Maarten wees zuinig en lief op mijn nichtje!)
Ik heb het gevoel dat ik je binnen nu en een paar jaar wel weer hier in Rio zie aankomen en op rondreis zal gaan.....je bent altijd welkom en dan zal ik ook gewoon sociaal een weekje vrij nemen als je hier bent om iets meer tijd voor je te hebben!
Even je Portugees testen:
Querida primo, nunca passamos muito tempo juntos, mas voce e uma pessoa muito especial!
Eu estou orgulhoso de voce...seu primo, joao
Pas goed op jezelf daar in NL, het weer is een tikie frisser.....
Succes met vinden van een leuke avontuurlijke baan, en zie je binnenkort in Gouda!
Tchau Tchau,
John -
26 Januari 2013 - 22:46
Anna:
Super om je mooie, indrukwekkende, grappige verhalen te lezen de afgelopen drie maanden. De tijd is voorbij gevlogen! Hoop je snel weer te zien in NL!
Dikke kuzz An -
27 Januari 2013 - 16:39
Anna Huisman:
Hoi Violette,
dank je wel voor de leuke, gezellige verhalen, ik zal ze missen. Een mooie belevenis die niemand je kan afpakken.
hartelijke groet, Anna -
31 Januari 2013 - 21:40
Jennifer:
Aaaah mooi Vio!
Super leuk om zo met je mee te hebben gelezen!
En tof dat je het echt bent gaan doen! (we hadden het er al lang over hè, ook in Polen al)
Zie je graag weer 's NL! Maar eerst maar lekker wennen en 'thuiskomen'.. Liefs!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
