Maandag 3 december

Toen liep ik dus de wasserette binnen van de Nederlander en herkende ik de Nederlander al snel. Hij vroeg in het Portugees of hij me kon helpen waarop ik in het Nederlands antwoorde en vroeg of hij Nederlands sprak. Ja dat sprak hij...nou toen ging los hoor. Ik vertelde enthousiast dat ik al weken lang geen Nederlands meer had gesproken, dat ik het een beetje miste omdat dit de eerste keer voor mij was dat ik zolang aaneengesloten Engels moet spreken en (zonder tussendoor adem te halen) het soms moeilijk is om jezelf in een andere taal uit te drukken. Toen ik klaar was met mijn inleiding realiseerde ik mij dat het best wel raar is om zo enthousiast een wasserette binnen te stappen terwijl ik de beste man niet eens ken. Maar volgens mij vond hij het vooral schattig en vroeg heel ontspannen: waarom ben je hier eigenlijk in Maceio Violet? Zo kletsen we nog even door over ditjes en datjes, de Brazilianen enz. Zijn vrouw zei bij afscheid dat ik aaaaltijd binnen mag komen wandelen als ik daar behoefte aan heb, heel aardig. Toen ik de wasserette weer uitstapte zette ik tevreden mijn (nep) Ray Ban zonnebril weer op en voelde ik me weer helemaal opgeladen. Nu ik dit schrijf mis ik het Nederlands spreken niet omdat ik inmiddels zo gewend ben aan het Engels dat het steeds makkelijker wordt. Wel moet ik soms nog steeds zoeken naar de juiste woorden, helemaal als ik moe ben. Maar ik red me over het algemeen prima.

Dan nu het appartement! Zo blij als een klein kind was ik in de eerste dagen in het appartement. Ik kon het niet laten om de route van de badkamer naar de slaap en woonkamer al dansend af te leggen. Medestudent zei: so Violet, now you can walk totally naked in you´re appartement! Yes, I can! Whaha.
Hopelijk denken jullie niet te veel in beelden en zal daarom even verder schrijven over de huis/ tuin en keuken zaken. Met MTV op de achtergrond heb ik al mijn kleren grondig op de hand gewassen. In de keuken is een aparte wasbak speciaal voor de handwas, soort van ingebouwd wasbord. Daarnaast is het heerlijk om af en toe op de bank te ploffen met een sapje, halfliggend met mijn ene been over de andere en mijn nagels te lakken. Mijn natte kleren hang ik te drogen op kleren hangers voor het raam. Terwijl ik mijn kleren zie wapperen door de wind denk ik: wat ga ik dit missen als ik weer in NL ben. En wat ben ik eigenlijk een ontzettende huismus! Ik weet eerlijk gezegd niet wat ik fijner vind, met mijn bakkes op het strand liggen of in mijn appartementje rommelen. (Weet niet of het goed Nederlands is ´bakkes´ maar het klinkt wel leuk). Volgens mij kunnen ze mij overal ter wereld in een appartementje zetten. Zolang ik kan douchen, muziek kan luisteren en mijn eigen eten kan koken..hoor je mij niet klagen!
Nou ja, dat is niet helemaal waar want na circa 2 dagen was het gedaan met de appartement pret. Ik woon nu trouwens alleen in het appartement maar het kan zijn dat ik het binnenkort moet delen met nog een student. Zoals het er nu naar uit ziet gaat dat niet gebeuren en dat is maar goed ook want had bijna een week last van (hoe zal ik dit netjes omschrijven?)...darmprobleempjes. Ik had vanuit het niets ineens geen energie meer. Als ik naar de badkamer liep en vanuit mijn ooghoek het bed zag, kon ik het niet laten om op bed te liggen. Niet om te slapen maar omdat het fijner was om te liggen i.v.m de buikkrampen. Zo heb ik een aantal dagen geklungeld, 2 ORS zakjes naar binnen gewerkt, heul veul bananen gegeten en water gedronken. En nu ben ik gelukkig weer helemaal de oude! En waardoor het precies kwam, geen idee. Misschien iets verkeerds gegeten of ongemerkt een slok kraanwater gedronken.

Even terug naar het appartement, die is erg schoon! Daar kan ik dan ook enorm van genieten. Nog één dingetje over Maria en dan hou ik echt op over haar maar de meeste gastgezinnen hebben een schoonmaaksters die 1x per week alles schoon schrobben. Dat is vrij normaal hier om een schoonmaakster te hebben, indien je het je kunt veroorloven natuurlijk... Maria kan volgens mij ook makkelijk een schoonmaakster betalen, het zou haar zoveel tijd en energie schelen. Zo, dat moest ik nog even kwijt.

Ik zal nog even de medestudenten omschrijven waar ik veel mee omga. Alejandro 36 jaar is een homo uit Mexico maar woont al 13 jaar samen in Parijs. Het maakt mij niet uit of iemand nou homo is of niet maar Alejandro heeft oog voor detail en gaf me dagelijks een compliment zonder bijbedoelingen. Om 08:00 ´s ochtends op de taalschool, net voor aanvang van de les ging dat ongeveer zo: `ooohh, I like de flower in you´re hair Violet!!!`. En ik hield van zijn humor, ja hield want Alejandro is inmiddels weer in Parijs. Ik voelde me vrij om Alejandro te vertellen van een blunder in de zee, namelijk dat door een golf mijn bovenstukje van mijn bikini was verschoven en een man mij lachend aan keek en ik niet goed begreep waarom tot dat ik naar beneden keek...oops. Alejandro vond dat een fantastisch verhaal en heeft me daar regelmatig mee geplaagd. Als we bijvoorbeeld op het strand lagen vroeg hij aan mij: so, Violet, are you going topless today? En geloof me, Alejandro valt echt op mannen, dat maakte zijn humor zo grappig. Op zijn laatste avond gaven een paar studenten hem een afscheidscadeautje, daar had ik niet aan gedacht waardoor ik me schuldig voelde en zei: I´m so sorry but I forgot to buy you a present! Reactie Alejandro: ´Ow, just give me you´re flower´..´or just show me a boob´.....haha
Ik mis hem Alejandro!

Loretto is ook 36 jaar en komt uit Chile. Ze is eerder in Maceio geweest en is teruggekomen om hier een baan te zoeken. In Chile was ze lerares Engels. Ik moet nog maar zien of dat gaat lukken met een baan vinden want Loretto feest erop los en zegt bijna elke dag dat ze geen geld meer heeft. Haar vader maakt af en toe geld over en Loretto heeft een credit card, dat dan weer wel. Maar toch, ik mag haar graag en we hebben dezelfde humor.

Dan hebben we nog Alexandra 32 jaar uit Colombia. Samen doen we vrijwilligerswerk op het schooltje in de andere wijk. Alexandra spreekt geen Engels, wel Spaans en Portugees waardoor het communiceren soms lastig is. Wel gaat het communiceren nu iets beter omdat mijn Portugees ietsie pietsie beter is geworden. Ik zeg ietsie pietsie!

Dan hebben we nog de Anna en Ariel from Texas. Van oorsprong zijn ze Mexicaans dus dat hele clubje spreekt onderling Spaans. Anna en Ariel zijn 20 en 21 jaar, we noemen hen de countrysisters. Omdat wij denken dat Texas alleen maar uit woestijn bestaat, wat natuurlijk niet zo is.

Tot slot zijn er studenten die komen en gaan. Dames uit Duitsland, jongens uit Zwitserland. Zo drinken we soms wat met een hele grote groep en soms begeef ik mij alleen onder spaanstalige dames. Ja eigenlijk leer ik 3 talen, Engels, Portugees en Spaans!

De volgende keer zal ik het vrijwilligerswerk uitgebreid omschrijven. Maar voor nu zeg ik daag lieve mensen, daag!

xxx