Ola!

Een jaar lang heb ik hard gespaard om deze reis te kunnen maken. Dit was niet altijd even makkelijk en ik zal uitleggen waarom. Toen ik begon met sparen werkte ik net in de gehandicaptenzorg met een startsalaris. Het was een hele uitdaging om elke maand geld opzij te zetten. Maar gelukkig werd dit op een gegevenmoment makkelijker door uitbreiding aan uren in mijn contract.

Hierbij wil ik dan ook gelijk een aantal mensen bedanken die een bijdrage hebben geleverd aan mijn reis. Anna, Krizsta en Daan bedankt dat ik het afgelopen jaar kleding van jullie heb gekregen! Ik ben dol op kleren kopen maar door de kleding van jullie te dragen heb ik hier enorm op kunnen bezuinigen. En het leuke is dat ik het ook nog goed wist te combineren met mijn eigen kleiding. Mijn hele kijk op kleding is hierdoor ook veranderd, het hoeft niet persé altijd nieuw te zijn. Sterker nog, 2e hands is soms nog hip ook! Zo heb ik vorigjaar bij Episode in Amsterdam 2 vintage jurken gekocht voor een leuke prijs. De ene jurk had ik aan met een kerstdiner met vrienden en de andere jurk heb ik netjes een halfjaar in de kast gehangen voor een bruiloft.
Daarnaast vond ik soms wel 'noodzakelijk' om af en toe er iets nieuws bij te kopen maar dan voornamelijk de basic kleding en het liefst niet te duur. Ik kocht mijn kleding op een gegevenmoment zelfs bij de action!

Ook wil ik Yvet bedanken. Ik heb een aantal keren haar huis mogen schoonmaken tegen vergoeding. Yvet vertelde dat haar ouders dat een beetje raar vonden maar wij lachten in ons vuistje. Op vrijdagmiddag was haar huisje schoon en kon na een drukke werkweek haar weekend beginnen. En ik vond het leuk om te doen en was al blij met elke extra euro. Een win-win situatie dus.

Sowieso wil ik iedereen bedanken voor het begrip dat ik met regelmaat 'nee' heb moeten zeggen tegen weekendjes weg, concerten, uiteten, borrelen in de stad en zelfs heb ik nee gezegd tegen een goedkope vakantie in Oostenrijk. Ik had wel ja kunnen zeggen maar dan wist ik dat ik geen geld naar mijn spaarrekening door kon sluizen en daardoor de reis moest uitstellen.
Het is niet zo dat ik helemaal geen leuke dingen meer deed. Met regelmaat heb ik met mooi weer op een terrasje gezeten. Maar met regelmaat heb ik ook met vrienden thuis lekker gegeten en gedronken en vond ik dat ook prima. Ik leefde dus niet op water en brood ;) Maar werd scherp en kritisch door mijn doel wat ik voor ogen had, namelijk een paar maanden in het buitenland vertoeven. Ik begon het het zowaar een sport te vinden om zoveel als mogelijk te bezuinigen. Helemaal in een tijd waarbij allles duurder wordt en de mensen klagen over de economische crisis.

En daarbij wil ik ook Tjettje en Sytske en Martijn bedanken die tussendoor spontaan sponsorgeld hebben gegeven. En alle mensen die eens schilderdoek van mij hebben gekocht! En natuurlijk John, mijn neef die grotendeels in Rio woont.

Uit een vorige reis weet ik hoe leuk het is om regelmatig reacties te ontvangen op een reisverhaal. Vooral op het moment dat ik echt in het buitenland ben. Ik hou jullie op de hoogte!


Liefs Vio